تبلور مهرازانهی الگویی برگرفته از زیستگاه طبیعی

طبیعت به کاربست همارهی سادهترین سیاق در برآوردن حاجات خویش شهره و پرآوازه است، آنچنانکه تدقیق روش رویارویی آن با پرسشهای پیوستهی پیش رو، انسان را بهسمت بهینهترین پاسخها رهنمون میسازد. زیستگاه اطراف ازبرای تمامی پدیدهها، ساختاری منطقی و کارکردی معین منظور میدارد، چراکه جایگاه هر وجودی در چرخهی مستدام عالم و در تعامل با دیگر هستندهها، آزموده و دارای علیتی مشخص -هرچند دستناآمدنی- است. امروزه بشر در روند نگرشی نو به کردار رازآلود طبیعت، توانش یافته تا به شیوههایی بدیع از آن بهره برد و کنشگریهایاش را سرمشق خود قرار دهد. جریان جدید لایهبرداری از نظامهای طبیعت، که کمابیش در همهی عرصههای دانش بشری ریشه دوانده، مزایای متمایزی را عرضه مینماید. تمامی هستارهای حاضر در جهان هستی، فرایند فرایشی سههزارمیلیون سالهاند و احتمالاً راهحلهای سودمند برای بقا و بازتولید آنها، تا حد زیادی ازبهر مصادیق مصنوع مشابه نیز مؤثر میافتد. در هنر کارکردگرای مهرازی، بهموازات دیگر اشکال علوم، دامنهای فراخ از گرتهبرداری از الگوهای ارگانیک بهدیده میآید: معماری زیستمبنا. بدین سان طرح با الهام از نمونههای موجود در مسند زیست آغازیده و به بازنمایی راهکارهایی کارا در ارتقای چونی دستساختههای انسان میانجامد. تلاش تحقیق حاضر بر آنست تا با آمیزهای از راهبردهایاستدلالی و موردپژوهی، بینش و روشی نوین از فراشد طراحی معمارانهی الگویی برگرفته از طبیعت به کالبدی ابژکتیو را بشناساند.

کلیدواژه ها:

بایونیک و بایومیمتیک ، معماری ملهم از طبیعت ، فرمهای ارگانیک ، پل آلامیلو و روگذر کارتوخا