مفهوم «ناکجاآباد» در دو رساله سهروردی براساس نظریه استعاره شناختی

نخستین بار، سهروردی اصطلاح «ناکجاآباد» را در آثارش به کار برد تا «عالم مثال» را که جهانی خارج ادراک عام آدمی است، توصیف 9 تصویر کند. نگارنده لری این مقاله یه بررسی تعبیر «ناکجاآباد» به منزلهٔ یک کلان استعاره در دو رسالهٔ آواز پرجبرئیل و نفی اخشیه العشقی پرداخته است؛ به این ترتیب که براساسی تحلیل نگاشتهای استعاری ناکجاآباد نشان داده که استعارههای مرکزی«ناکجاآباد مکان است» و «ناکجاآباد لامکان است» در نهایت مؤید کلان این استعاره است: «ناکجاآبادعالم مثال است». به عبارت دیگر، سهروردی بنابر ذهنیتی که دربارهٔ عالم مثال داشته، تعمیمهای معنایی متعددی را در سطح خرده استعارهها برای توصیف و تصویرسازی «ناکجاآباد» به کارپرلی ده است. هدف نگارنده این است که برخی از گستردهترین الگوهای استعاری ناکجاآباد را در دو اثر نام برده نشان دهد و تبیین کند که چگونه سهروردی درون چارچوبی زیبایی شناختی و در عین حال فلسفی وعرفانی، نظر خود را دربارهٔ این مکان بیان کرده است.واژدهای کلیدی:

کلیدواژه ها:

استعارهٔ شناختی ، کلان استعاره ، خرده استعاره ، ناکجاآباد ، سهروردی ، آواز بیورجبرئیل ، فی اختحسینه العشقی۔