ضیاء تاج الدین - دانشیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی،تهرانف ایران
ملیحه عشقوی - کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، دانشگاه علامه طباطبایی،تهران، ایران

نمود دستوری یکی از مقوله های مطرح در کنار زمان در عبارتهای فعلی فارسی است که تاکنون آموزشی آن به فارسی آموزان خارجی چندان مورد توجه نبوده است. این تحقیق به تأثیر یادگیری نمود فارسی بر اساسی دو روش ساختاری و ارتباطی پرداخته است. از بین فارسی آموزان غیر ایرانی سطح میانی، آزمودنیها به دو گروه چهلنفره تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش آزمون نمود شرکت کردند تا از نظر توانایی در استفاده از نمود فارسی همگن شوند. به آزمودنیهای گروه ساختاری، نمود دستوری بر اساسی روش ساختاری آموزش داده شد. گروه ارتباطی نیز با توجه به طرح درسی های ارتباطی که تهیه و تدوین شده بود، نمود را فراگرفتند. نتایج پس آزمون هر گروه در مقایسه با پیش آزمون و نیز در مقایسه با یکدیگر با استفاده از آزمون تی نشان میدهد گروه ارتباطی به طرز معناداری در درک نمود پیشرفت کرده است. در مقابل، تفاوت آماری معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه ساختاری ملاحظه نشده است. همچنین ازنظر آماری، عملکرد گروه ارتباطی در پس آزمون به طرز معناداری بهتر از عملکرد گروه ساختاری بوده است. نتایج این تحقیق تجربی گویای آن است که روش درسی ارتباطی، روش کارآمدی است و به کارگیری آن به ارتقای آموزش دستور زبان فارسی به غیرفارسی زبانان یاری می رساند.

فعل، نمود دستوری، روش ارتباطی، روش ساختاری، فارسی آموزان غیر ایرانی