بررسی جایگاه گردشگری ایران در میان رقبای سند چشم انداز 1404 ، با استفاده از شاخص جهانی رقابت پذیری سفر و گردشگری

گردشگری امروزه یکی نمادهای بارز عصر پسامدرن است و اثرات فرهنگی - اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی وسیاسی فراوانی را در جوامع مختلف برجای می گذارد. در چشم انداز ده ساله 2010 تا 2020 که از سوی سازمان جهانیگردشگری ارائه شده است، تنها 3 درصد رشد جهانی برای گردشگری پیش بینی شده بود. اما تقریبا تمام مناطق مختلفجهان به طور متوسط روند رشد 4 درصدی یا بالاتر داشته اند. این میزان رشد نشان دهنده ظرفیت بسیار بالای شرکتهای گردشگری برای انطباق با تحولات بازار و افزایش حمایت عمومی از این بخش می باشد. از سوی دیگر با توجه به شرایط به شدت رقابتی گردشگری منطقه ای و جهانی لزوم توجه به حساسیت در زمینه ارائه مزیت های رقابتی فراوان و رشد کمی و کیفی پیوسته در تمامی شاخص های رقابت پذیری گردشگری برای کشور ایران مهم می نماید. این پژوهشاز طریق روش تحقیق کتابخانه ای به بررسی جایگاه گردشگری ایران در میان رقبای چشم انداز 1404 ، با استفاده از شاخص های رقابت پذیری گردشگری می پردازد. با توجه پژوهش های انجام گرفته در این زمینه رتبه جهانی رقابت پذیری گردشگری ایران از میان 141 کشور جهان 97 می باشد که نسبت به گذشته رشد چشم گیری داشته است و بر اساس بررسی های صورت گرفته این شاخص برای کشور ایران در میان رقبای چشم انداز از میان 25 کشور 15 می باشد که تقریبا خوشبینانه است. با تعمق بیشتر در میان ارکان چهارده گانه و شاخص های فرعی 90 گانه رقابت پذیری نقاطضعف فراوانی در بخشهای مختلف به چشم می خورد، باید با بررسی عوامل اثر گذار بر شاخص های فرعی و استفاده از ، مشاوران بین المللی و به کارگیری نوآوری باز، از نظر کمی و کیفی شرایط خود را در میان رقبای چشم انداز 1404 ارتقا دهیم و به اهداف نهایی نزدیک شویم

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مزیت رقابتی ، شاخص رقابت پذیری ، نقاط ضعف و قوت ، سند چشم انداز 1404