جواد طباطبائی - گروه مهندسی نفت و زمین شناسی، واحد میمه، دانشگاه آزاد اسلامی، میمه، ایران

به مجموعه ای از حوادث زیانبار گفته می شود، که منشاء انسانی ندارند. این حوادث معمولاً غیرقابل پیش بینی بوده و یا حداقل از مدتهای طولانی قبل نمی توان وقوع آنها را پیش بینی نمود. بلایا و مخاطرات محیطی از دیرباز بعنوانمخرب ترین عوامل آسیب رسان به انسان، جامعه و زیست گاهش مطرح بوده اند .سامانه های شهری در معرض آسیب پذیری مخاطرات محیطی از جمله طبیعی و انسان ساخت هستند . ازجمله مخاطرات طبیعی میتوان به سیل ،زلزله واتش فشان و......واز جمله مخاطرات انسانی میتوان تمامی فرآیندهای خطرآفرین مرتبط با فعالیتهای انسانی از قبیل مخاطرات مرتبط با تکنولوژی های ساخت و تولید و بهره برداری را نام برد .وقوع آ نها کارکرد هر یک از سامانه های شهری را میتواند مختل یا متوقف کند. بروز اختلال در هر یک از سامانه ها ادامه ی کارکرد سایر سامانه ها را با مشکلمواجه میسازد. بنابراین پدیده آسیب پذیری شهری کل نظام را در برمیگیرد و از این رو خطر بروز بحران را افزایش میدهد .بلایای طبیعی یکی از موانع اصلی توسعه پایدار محسوب می گردند. افزایش بی رویه جمعیت به عنوان یکی ازموانع در استفاده صحیح از منابع طبیعی است . به این ترتیب که افزایش جمعیت بالطبع افزایش نیازهای غذایی ،توسعه کشاورزی و دامپروری، توسعه مناطق شهری ( امکانات آموزشی – بهداشتی وتسهیلات رفاهی و... ) را به دنبال دارد که لازمه افزایش این نیازها استفاده غیر اصولی ، نا مناسب و بی رویه ازثروتهای طبیعی می باشد در نتیجه پیامدهایناگوار بلایای طبیعی را سبب می گردد و برنامه ریزی های میان مدت و دراز مدت را به مخاطره می اندازد.یکی از راه حل های مناسب به منظور کاهش اسیب پذیری در مقابله با بحران ،مدیریت ریسک مخاطرات میباشد که مشتمل بر مجموعه ای از فرایندهای مورد نیاز برای شناسایی ،تجزیه و تحلیل کردن و واکنش در مقابل بحران میباشد که تا به امروز قابلیت بالفعل و بالقوه فراوانی را ارائه نموده است

بلایای طبیعی، زمین شناسی پزشکی، تهدید سلامتی