مریم براتی - دانشجو دکتری مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه باهنر کرمان
داریوش مولا - استاد دانشکده مهندسی نفت و گاز، دانشگاه شیراز
صدیقه صفرزاده شیرازی - استادیار بخش مهندسی علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
فرشته بختیاری - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه باهنر کرمان

آلودگی خاک ها به هیدروکربن های نفتی یکی از مشکلات زیست محیطی می باشد. هیدروکربن های نفتیTPH یکی از متداول ترین گروه های آلاینده های آلی پایدار در محیط می باشند که برای بسیاری از موجودات زنده سمی میباشند. گیاه پالایی یکی از فن آوری های مؤثر در حذف بسیاری از آلاینده ها به ویژه ترکیبات نفتی می باشد. بنابراین جهت شناسایی گیاهان اصلاح کننده خاک های آلوده هیدروکربنی، خاک آلوده شده به نفت میدان نفتی گچساران جمعآوری و سطوح مختلف آلودگی نفتی بر رشد گیاه جو مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه سطح آلودگی [شاهد (خاک حاوی 4% آلودگی) و خاک تمیز و آلوده با نسبت 2 به 1 (حاوی 6% آلودگی) و خاک تمیز و آلوده به نسبت 5 به 1 (حاوی 8 % آلودگی) در شرایط گلخانه ای انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین کاهشدرصد کل هیدروکربن های نفتی بوسیله گیاه جو در طول دوره 90 روزه در پایین ترین سطح آلودگی ( 4%) بدست آمدکه به مقدار88/47 درصد بیشتر از میزان کاهش در همین سطح آلودگی در شرایط طبیعی بدون گیاه بود. همچنین برخی ویژگی های فیزیولوژیکی گباه جو مانند عملکرد گیاه جو مانند تعداد برگ، ارتفاع گیاه و وزن خشک ریشه و اندام هوایی با افزایش سطوح آلودگی کاهش معنی داری نسبت به شاهد (با کمترین آلودگی ) داشت.

گیاه پالایی، هیدروکربن های نفتی، جو و سطوح آلودگی نفتی