چارچوب نظری آموزش کارورزی مبتنی بر رویکرد ساخت و سازگرایی

تربیت معلم براساس اسناد تحولی نظام آموزش و پرورش، فرآیند تعاملی زمینه ساز تکوین و تعالی پیوسته هویت حرفه ای معلمان براساس نظام معیار اسلامی است. مسئولیت این فرآیند به دانشگاه فرهنگیان سپرده شده است. این فرآیند مبتنی بر برنامه درسی یکپارچه شایستگی محور، معطوف به فراهم نمودن فرصت های مناسب جهت کسب و ارتقای شایستگی های عام، مشترک و تخصصی مورد نیاز دانشجومعلمان برای درک و اصلاح مداوم موقعیت خود و متربیان در نظام تربیت رسمی و عمومی می باشد. حلقه اتصال دوعنصر اساسی و بنیادین هویت معلمی؛ یعنی وحدت یافتگی و پویائی با رویکرد تلفیقی تمامی دروس، با تمرکز بر یک فرصت بی مانند درسی، همچون کارورزی پیگیری می شود. کارورزی از نگاه برنامه ریزان تربیت معلم کشور، یک درس در کنار دروس دیگر نیست، بلکه پیوند دهنده آموزش های متنوع و متعدد و منفکی است که در دروس مختلف به دانشجو معلمان عرضه می شود. در این نوشتار برای فهم منسجم تر از آموزش کارورزی مبتنی بر ساخت و سازگرایی بر مبنای زمینه ی نظریه این رویکرد، هفت مقوله: آرمان های تربیتی، تلقی نسبت به فرآیند یادگیری، تلقی نسبت به یادگیرنده، تلقی نسبت به فرآیند آموزش، تلقی نسبت به محیط یادگیری، نقش معلم، تلقی نسبت به چگونگی ارزشیابی آموخته ها مورد توجه قرارگرفت. یافته ها نشان داد که در کارورزی جدید، تفاوت هایی از حیث مقاصد و منطق کار، از حیث نظریه های پشتیبان، از حیث روش ها و فرصت های یادگیری و تجربه آموزی با آنچه در کارورزی گذشته تربیت معلم دنبال می شد، وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کارورزی ، ساخت گرایی ، هویت حرفه ای