سید مجتبی حسینعلی پور - استادیار گروه مدیریت پروژه و ساخت دانشگاه شهید بهشتی
مجتبی طیبات - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت دانشگاه تهران

از آنجاکه تمامی پروژه ها در بستر زمان و در گستره مکان تعریف و برنامه ریزی میشوند و این دو عامل نیز پیوسته در حال تغییر و پویایی م یباشند، بناچار عدم قطعیت از ویژگیهای ذاتی هر پروژه خواهد بود که آنرا با چالشها (و نیز فرص تهایی) مواجه می سازد که اگر مدیر بخواهد در مورد هر چالش یا فرصت، به محض وقوع یا در لحظه نزدیک به وقوع آن تصمیم بگیرد، معمولا با بحران مواجه خواهد بود که منجر به افزایش در هزینه، زمان، کاهش کارآیی، خستگی فکری افراد گروه، استرسهای ناشی از نداشتن دید از آینده و از دست رفتن فرصت و خیلی موارد دیگر م یشود. در این مقاله روند پیشرفت و نحوه همپوشانی تهدیدها و فرص تها و تاثیر فرص تهای بدست آمده و چالشهای ایجاد شده بر یکدیگر و نیز ضرورت مدیریت یکپارچه آنها جهت پیش یگرفتن از اهداف سازمان، در پروژه تشریح شده است. برای این منظور پس از تعریف تخصصی واژه ریسک، ضرورت دارد دسته بندیی از تاثیر عدم قطعیت های پروژه انجام شود و نیز فازهای 6گانه مدیریت ریسک که عموما تکیه بر تهدیدها دارند با ساختار سازگار با فرصتها تعریف شوند. در این مقاله سعی بر آنست که در بخش شناسایی ریسک، ابزارهایی معرفی شوند تا قابلیت در برگیری هر دو بخش تهدید و فرصت را باهم داشته باشند. در این روند، اولویت استفاده از استراتژیهای برخورد با ریسک معرفی شده تا هر ریسک در محل خودش و در برابر واکنش مناسب خودش قرار بگیرد. در پایان، در مورد ریسکهای ثانویه که پیامد مستقیم اجرای استراتژی های واکنش به ریسک های اولیه است صحبت شده تا ارزش واکنش به ریسک، هم در برابر هزینه های مستقیم واکنش و هم پیامدهای آن بررسی شود و سپس نکاتی تحت عنوان کلیدهای موفقیت در مدیریت ریسک ارائه شده است.

مدیریت ریسک، عدم قطعیت، تهدید، فرصت