بررسی تاثیر مشخصات اسکلت ساختمان های فولادی بر میزان تغییر شکل جانبی وبرش پایه سازه

به طور معمول در ساختمان های فلزی از مهاربندها برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی و جهت کاهش تغییر مکان جانبی طبقات استفاده می گردد. مهاربندها دارای انواع گوناگون هم مرکز، خارج از مرکزو با المان زانویی هستند که استفاده از هر کدام در جای مطلوب کمک زیادی به ما خواهد کرد. استفاده از بادبندهای هم محور در قاب های مهاربندی باعث افزایش سختی و همچنین کاهش شکل پذیری می شود. اتصالات ساختمان ها نیز از جهات گوناگون به انواع مختلف تقسیم می شوند که می توان به اتصالات صلب و نیمه صلب و مفصلی اشاره کرد. در این مقاله به بررسی میزان تغییر شکل جانبی و برش پایه سازه با ترکیب استفاده از بادبندهای هم مرکز ضربدری در دهانه های کناری یا میانی قاب ساختمانی و اتصالات صلب یا مفصلی توسط نرم افزار ETABS پرداخته می شود. در این بررسی تمامی قاب ها در محیط نرم افزار ETABS تحت تحلیل استاتیکی و دینامیکی (تاریخچه زمانی) قرار می گیرند. تحلیل دینامیکی تحت زلزله های طبس، نورتریج و کوبه انجام می شود. طبق تحلیل های انجام شده نمودارهای بیشترین مقدار Drift و برش پایه قاب ها تحت هر زلزله رسم می شود. طبق مشاهدات بدست آمده از نمودارها مشخص شده که اتصالات گیردار (صلب)دارای تغییر مکان جانبی کمتری نسبت به اتصالات مفصلی می باشند. از لحاظ مقدار برش پایه بوجود آمده در اثر زلزله های طبس و نورتریج بادبند در دهانه های کناری و زلزله کوبه دهانه های میانی کمترین مقدار را دارند. ضمنا در تامین خواسته های اتصالات گیردار باید در اجرا مواردی نظیر محدودیت مقدار عرض ورق های اتصال را در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

بادبند ضربدری ، اتصالات صلب و مفصلی ، تغییر مکان جانبی ، برش پایه ، نرم افزار ETABS