سطح بندی روستاهای استان گلستان از نظر توسعه و توسعه نیافتگی و ارائه یک الگوی بهینه (مطالعه موردی : روستاهای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول)

هدف از این مقاله بررسی چگونگی یا نحوه ی برخورداری روستاهای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول ازشاخص های توسعه، به منظور دستیا بی به میزان نابرابری های ناحیه ای در روستاهای بخش مرکزی ، براساس آمار سال 1385 است. جامعه ی آماری پژوهش، 42 روستای بخش مرکزی شهرستان علی آبادکتول را شامل می شود که براساس 21 شاخص رتبه بندی شده اند. برای نیل به این مهم شاخص های موردمطالعه با استفاده از روش تحلیل عاملی به4عامل تقلیل یافته و به صورت ترکیبی در عوامل معنی دار ارائه گردیده اند. بر اساس یافته های پژوهش درصد سهم هر عامل در توسعه ی شهرستان ها مشخص و همچنین با بهرگیری از شاخص موریس روستاهای بخش مرکزی شهرستان در پنج گروه (بسیار برخوردار، برخوردار، متوسط، محروم، بسیار محروم) سطح بندی و جایگاه هر یک از روستاهادر سطوح توسعه بیان گردیده است در نهایت با برقراری رابطه ی رگرسیون بین عوامل تأثیرگذار و درجه ی توسعه یافتگی، شاخص هایی که اولویت اول و دوم را در افزایش سطوح توسعه ی روستاهای بخش مرکزی شهرستان رادارند پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

پراکنش فضایی ، شاخص های توسعه یافتگی ، تکنیک های تحلیل ، روستاهای علی آبادکتول