سنجش مولفه های حاکم بر کیفیت زندگی در ساختار کالبدی شهرهای ایرانیاسلامینمونه موردی: شهر قزوین

در درون کالبد شهر و از سوی کالبد شهر هویت خود را از حیات اجتماعی موجود در درون خود مییابد. با این توصیف شهر ایرانی دیروز که ریشه های خود را از فرهنگ و هویت اسلامی به عاریت گرفته حال آنکه شهر امروز با گذر از انقلاب صنعتی و نقشواره ی مدرنیسم در خود جولانگاه و بستری برای عرضه فن و تکنولوژی است. اگر چه هریک از این مضامین ارزش های جداگانه ای را در عرصه شهرها بر جای گذاشته است ولی بی شک می توان گفت شهر کنونی که نام شهر ایرانی اسلامی در عصر تکنولوزی را با خود به همراه دارد تلفیق و ترکیبی است از تمامی این احوال و بی شک جای جای شهر به فراخور ارزش های مختلفی که بر آن حاکم است کیفیات زندگی و وضعیت سکونت شهروندان را از یکدیگر متمایز کرده است. بی شک در نگاه یک برنامه ریز شناخت هریک از این ارزش ها و بهره گیری از آن در راستای نظامند ساختن شهر و افزایش رضایتنسبی ساکنین از زندگی در شهر، امری حائز اهمیت است از این رو در مقاله حاضر به بررسی دو گونه متفاوت از توسعه در بافتمحلات شهر قزوین (نتی و معاصر) پرداخته می شود، این محلات به فراخور مقاطع زمانی مختلف ، نظام ساختاری متفاوتیدر درون خود عرضه کرده اند از این رو به نظر می رسد سطوح کیفی سکونت در آن ها متفاوت بوده و ارزیابی ابعاد مختلف کیفیت زندگی و سطح رضایتمندی در آن ها میتواند در بسیاری از برنامه ریزی ها کارگشا گردد. یافته های حاصل از تحقیق نمایانگر آن است که محلاتی که در چند دهه اخیر شکل یافته اند از نقطه نظر ابعاد اقتصادی در نسبت با محلات دیگر در سطح بالاتری قرار دارند این در حالی است که محلات قدیمی و سنتی شهر از منظر کیفیت سکونت در ابعاد اجتماعی و فرهنگی در وضعیت متعادل تری قرار دارند و میزان تاثیر گذاری ابعاد مختلف بر سطح رضایتمندی آنان تقریبا همسان است.

کلیدواژه ها:

کیفیت سکونت ، محله ، بافت شهری ، شهر ایرانی اسلامی ، برنامه ریزی شهری