بررسی خواص رئولوژیکی محلول ترپلیمر (آکریلونیتریل وینیل – استات - AMPS) جهت تهیه الیاف اکریلیک و خواص کششی نانوالیاف الکتروریسی شده

به منظور ریسندگی مطلوب ترپلیمر اکریلیک متشکل از مونومرهای آکریلونیتریل (AN)، وینیل استات (VAc) و 2-آکریل آمیدو 2- متیل پروپان سولفونیک اسید (AMPS) که به روش پلیمریزاسیون دوغابی سنتز شده، خواص رئولوژیکیمحلول آن با استفاده از رئومتر طیف سنجی مکانیکی (RMS) بررسی گردید. پس از تعیین نمونه ترپلیمر مناسب (از لحاظدرصد تبدیل و گرانروی ذاتی)، محلول 25 درصد وزنی آن در حلال دی متی لفرمامید (DMF) تهیه شد. همچنین بااستفاده از دستگاه الکتروریسی، شرایط بهینه تهیه نانوالیاف مشخص و خواص کششی آن بررسی شد. نتایج حاصل ازآزمون RMS نشان می دهد که با افزایش نرخ برشی وارد شده بر محلول، گرانروی آن کاهش می یابد که نشان از رفتارشبه پلاستیکی محلول دارد؛ اما با افزایش نرخ برشی وارد شده، تنش برشی و اختلاف تنش نرمال زیاد می شوند. همچنینبا افزایش فرکانس اعمالی، مدول ذخیره و اتلاف بیشتر شده و گرانروی کمپلکس کاهش می یابد. تصاویر میکروسکوپالکترونی روبشی (SEM) تهیه شده از نانو الیاف الکتروریسی شده، صاف بودن سطح و ظرافت الیاف را به خوبی نشان می-دهد. توسط آزمون کشش مقادیر مدول کششی، استحکام کششی و ازدیاد طول تا نقطه پارگی الیاف نیز اندازه گیری شد.

کلیدواژه ها:

ترپلیمر اکریلیک ، آکریلونیتریل ، وینیل استات ، رئولوژی محلول ، الکتروریسی