نیلوفر قطب الدین - دانشجوی کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران
هانیه صنایعیان - استاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحدتهران غرب، تهران، ایران

معماری فرآیندی است فیزیکی که برای رفع نیازهای انسان از جمله امنیت، آسایش و زیستن می باشد. درک و فهم فضا توسط انسان بستگی به ابزارهای درک وی مانند بینایی، شنوایی و غیره دارد، اما در جوامع گوناگون بشری افرادی وجود دارند که از این ابزارها برخوردار نیستند، ولی در کنار سایر افراد از فضا استفاده می کنند که نابینایان از آن جمله اند و از اصلی ترین وسیله درک فضا یعنی بینایی محروم هستند. به همین دلیل فقدان بینایی و همچنین کم بینایی در ارتباط انسان با محیط پیرامون، مشکلاتی را برای این گروه از افراد به وجود می آورد. بخشی از جمعیت بشری که دارای ابزارهای تعریف شده ی درک فضا نیستند، نیازمند فضایی متفاوت برای درک و استفاده می باشند. بنابراین آنچه هدف این تحقیق را می سازد نحوه درک نابینا و کم بینا از معماری و بیان ضوابط و استاندارد های طراحی فضا برای نابینایان. روش تحقیق کتابخانه ای شامل مطالعه و بررسی اسناد و مدارک و آیین نامه ها و ضوابط مربوط به اصول طراحی برای معلولین می باشد.

معماری، انسان، درک، نابینا و کم بینا، فضا