اثربخشی آموزش ارتباط موثر بر سلامت روان دانشجویان

زمینه و هدف : انتقال از دوره متوسطه به دانشگاه برای بیشتر افراد رخدادی تنش زا محسوب می شود و لازم است دانشجویان جهت حفظ سلامت روان خود مهارت های مختلفی برای سازگاری با آن داشته باشند . هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش ارتباط موثر به عنوان یک مهارت زندگی موثر بر سلامت روان دانشجویان سال اول است. مواد و روش ها : روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با گروه شاهد بود . از بین دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی دانشگاه فرهنگیان دختران ساری، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه15 نفری) یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد ) قرار گرفتند. پیش آزمون سلامت روان SCL90-R دارگوئیس (1973)برای هردو گروه انجام شد و سپس آموزش ارتباط موثر، طی 4 جلسه یک و نیم ساعته برای گروه آزمایش ارائه گردید و پس از آن پس آزمون سلامت روان برای گروه های شاهد و آزمایش انجام شد. و نمره پرسشنامه سلامت روان قبل و بعد از آموزش با هم مقایسه گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و روش استنباطی آزمون T استفاده گردید. یافته ها: تفاوت بین تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه های آزمایش و شاهد، در تمام مولفه های سلامت روان به نفع گروه آزمایش معنی دار بودP<0.01. استنتاج : مجموع یافته ها حاکی از تاثیر مثبت آموزش ارتباط موثر بر بهبود سلامت روان بود . لذا پیشنهاد می شود این نوع آموزش ها، خصوصاً آموزش مهارت های ارتباطی، به عنوان بخشی از برنامه های بهداشت روانی دانشگاه ها قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، ارتباط موثر ، سلامت روان ، دانشجو