بررسی اثرات هیدرودینامیکی وجود آلودگیهای بیولوژیکی بدنه شناورها بر افزایش مقاومت حرکت

این مقاله به اثر آلودگیهای بیولوژیکی بر افزایش مقاومت و کاهش سرعت شناورها میپردازد. آلودگیهای بیولوژیکی شامل بارناکل، لجن، جلبک وعلف میباشند که وابسته به خواص فیزیکی آب دریا در هر منطقه بوده و فقط نوع خاصی از آنها رشد میکنند. آلودگیهای بیولوژیکی پس از آب اندازی، بر روی بدنه شناور قرار میگیرند و با گذشت زمان، رشد مینمایند. در اینجا بازه زمانی 12 ماهه برای رشد آلودگیها در نظر گرفته شدهاست. این آلودگیها باعث افزایش زبری، افزایش مقاومت و در نتیجه کاهش سرعت شناور میشوند. مهمترین اثرات بر روی مقاومت اصطکاکی بوده و اثرات آن بررسی میگردد. مهمترین آلودگی بیولوژیکی، بارناکلها میباشند که میتوانند پوششهای سخت مخروطی شکل با ارتفاع حدود 15 میلیمتر بر بدنه شناور ایجاد کنند. محیط خلیج فارس با آبهای گرم و شور، برای رشد بارناکلها بسیار مستعد میباشد و غالب آلودگی بیولوژیکیخلیج فارس، بارناکلها هستند. برای انجام این بررسی، از نتایج آزمایش مدل صفحات تخت در حوضچه کشش استفاده شده و سپس این نتایج به یک کشتی نمونه (کشتی ایراناراک) تعمیم داده شده و نتایج آن بررسی شده است. این بررسیها شامل اثرات آلودگی بر افزایش ضریب مقاومت اصطکاکی و مقایسه با حالت بدون آلودگی میباشند. از آنجا که این آلودگی ها با گذشت زمان رشد می کنند، اثر افزایش مقاومت با گذشت زمان نیز بررسی شده است . این مقاله به ارائه درک مناسبی از اثرات آلودگی های بیولوژیکی بر مقاومت حرکت و نحوه محاسبه آن به ارزیابی میزان اثرات آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

هیدرودینامیک ، مقاومت حرکت ، آلودگی بیولوژیکی ، بارناکل ، زبری ، سرعت