ارزیابی سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت آبپاش متحرک در دشت قزوین

سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت یکی از روشهای پیشرفته آبیاری است. گاهی به علت طراحی، اجراء و عملکردنامناسب راندمان این سیستم در اراضی مختلف پائین و غیر قابل قبول است. ارزیابی یکی از اجزای هر سیستم آبیاری برایاصلاح سیستم و مدیریت آن میباشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تغییرات فشار و یکنواختی توزیع آب سیستم های آبیاریبارانی (کلاسیک ثابت آبپاش متحرک) اجرا شده در منطقه دشت قزوین میباشد. برای این منظور 10 سیستم آبیاری بارانیکلاسیک ثابت آبپاش متحرک بطور کاملاٌ تصادفی انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخصهای ارزیابی شامل ضریبیکنواختی کریستینسن و یکنواختی توزیع بود. نتایج نشان داد که در هیچ از مزارع تحت مطالعه، محدودیتی در کیفیت آب وخاک وجود ندارد. متوسط پارامترهای راندمان پتانسیل آب در ربع پائین، راندمان کاربرد آب در ربع پائین، ضریب یکنواختی ویکنواختی توزیع به ترتیب 67/7 درصد، 1 / 62 درصد، 08 / 80 درصد و 4 / 72 درصد میباشد. راندمان پتانسیل، ضریب یکنواختیو یکنواختی توزیع در حدود توصیه شده قرار دارد و راندمان کاربرد سیستم به دلیل آبیاری بیش از حد در چهار مزرعه از مقدارپتانسیل کمتر شده است. در مجموع با توجه به آمار فوق وضعیت سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت آبپاش متحرک دردشت قزوین مطلوب ارزیابی می شود.

کلیدواژه ها:

کلاسیک ثابت آبپاش متحرک ، ضریب یکنواختی ، یکنواختی توزیع ، راندمان کاربرد