مریم صفوی گردینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه زابل
امیرعلی بزرگی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه زابل
معصومه دلبری - دانشیار گروه مهندسی آب دانشکده آب و خاک زابل
عباس شیبانیان - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه زابل

رشد و توسعه علم و فناوریهای نوین نظیر تولید ارقام پر محصول، استفاده زیاد از نهاده های شیمیایی و سموم، مهندسی ژنتیک وبیوتکنولوژی در سه دهه اخیر باعث حرکت کشاورزی سنتی به سمت کشاورزی صنعتی و تکنولوژی با عنوان انقلاب سبز کشاورزیگردیده است که تبعات آن خیلی بیشتر و حادتر از شرایط عدم دسترسی به تکنولوژی بوده است. در این شرایط بود که سیستمهای کشاورزی زیستی بر پایه مدیریت اکوسیستم، مدیریت تولید مناسب، حفظ محیط زیست، ایمنی و بهداشت غذایی در راستایتقویت و توسعه سلامت اکوسیستم های زیستی، چرخه های زیستی و فعالیت بیولوژیکی خاک از چالشهای مهم بشر گردید. ایننظریه تاکید دارد که از نهاده های داخل مزرعه استفاده گردد و از نهاده های بیرونی استفادهای نشود و برای این منظور احتیاج بهسیستم های تطابق پذیری در هر منطقه میباشد تا برپایه استفاده از روشهای کشاورزی زیستی و مکانیکی و بدون استفاده ازنهاده های خارجی برنامه ریزی شده باشد

کشاورزی زیستی، کودهای بیولوژیک، انقلاب سبز، نهاده های شیمیایی