تاثیر باکتریهای محرک رشد بومی و ایندول استیک اسید بر رشد وجذب سرب توسط آفتابگردان در یک خاک آلوده به سرب

آلودگی خاک به مواد شیمیایی آلی و معدنی یکی از جدیدترین مسائلی است که سلامتی انسان و سایر موجودات زنده را تهدید می کند از جمله آلاینده های مهم در محیط زیست فلزات سنگین می باشند. گیاه پالایی همسو با محیط زیست و از لحاظ هزینه مقرون به صرفه تر از روش های شیمیایی پاکسازی محیط می باشند. این پژوهش اثر برخی ریزوباکتری های متحمل به سرب و غلظت های مختلفIAA بر رشد آفتابگردان (.Helianthus annuus L) رقم رکورد تحت تنش فلزات سنگین و همچنین ارزیابی غلظت سرب توسط این گیاه، در شرایط گلخانه بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ١٢ ‏تیمار و ۴ ‏تکرار انجام شد. تیمارها شامل: شاهد، تلقیح با باکتری ( .Corynebacterium sp) (C)، تلقیح با(Mycobacterium sp)(M )، تلقیح با (Bacillus sp )(B.) ، تیمار با ایندول استیک اسید (IAA) ١ ‏میکرومولار (I1)، تیمار با ایندول استیک اسید (IAA) ١٠ ‏میکرومولار(I2)،(I1+C)،(I1+M)،(I1+B)،(I2+M)،(I2+C)بود. نتایج مطالعه حاضر نشان دادکه تلقیح ریزوباکتری های بومی محرک رشد گیاه می تواند سبب افزایش قابل توجه غلظت سرب بوته های آفتابگردان در خاک آلوده به این فلز و متعاقبآ افزایش رشد گیاه گردند. تیمار (I2+C) با تولید بیشترین عملکرد بیولوژیک و بیشترین وزن خشک ریشه بهترین تیمارهای رشدی بودند. تیمار (I2+B) بالاترین غلظت سرب اندام هوایی و تیمار (I1+C) بیشترین غلظت سب ریشه را داشتند.

کلیدواژه ها:

ریزوباکتریهای محرک رشد ، ایندول استیک اسید ، گیاه پالایی ، آفتابگردان