خلاقیت به مثابه عنصری پایه ای در طراحی فضای آموزشی دانشکده معماری

امروزه بیش از هر زمانی شاهد تغییرات و ظهور پیچیدگیهای روز افزون در حوزه طراحی معماری هستیم. یکی از عوامل موثر در این زمینه مقوله خلاقیت است.. خلق ایده هأی نو و تولیدات ابتکاری از ویژگیهأی شناختی انسان است که با چنین نگاهی خلاقیت عملمهم در شتاب بخشیدن به نوآوریهأی علمی و فناورانه بشر تعبیر شده است. در نتیجه مرکز ثقل حرکات نوین در آینده را خلاقیت و میزان بهره گیری از تفکر خلاق تشکیل میدهد. بر این اساس یکی از چالشهأی جدی و قابل پیش بینی در آینده مساله میزان بهره گیری از ذهنها و شخصیتهأی خلاق در حوزههای مختلف بخصوص در فضای هنر و معماری است. بدین صورت خلاقیت به عنوانشاخصترین محور تعلیمات آموزش معماری در اغلب مرکز دنیا مطرح میباشد از آنجاییکه تعاملات مداوم انسانها با یکدیگر و یا با منابع محیطی و الگویی یادگیرند، محور جوهره نظامهای آموزشی جهان امروز میباشد که این رویکردهای جدید نیازمند حرکت ،کار گروهی و پویائی است. فضای آموزشی میتواند با بهرهگیری از ایجاد فضا و امکانات در فضاهای کالبدی خود بر روی امر آموزش تاثیرگذاشته و به این طریق کیفیت آموزش را ارتقا دهد. در این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است جمعبندی نظریات ارایه شده در حوزه روانشناسی محیط زندگی انسان و خلاقیت بیان شده است و با تکیه بر محیط کالبدی برروی کیفیت فرایند آموزش به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهأ آموزشی و ضرورت بهرمندی از فضاهأی آموزشی میپردازد

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، خلاقیت ، تفکر خلاق ، رفتار متقابل ، ساماندهی فضا