روشها و فنون ارزشگذاری در برنامهریزی شهری

تأثیرپذیری جامعه از پیامدها، عواقب و نتایج برنامههای شهری بر کسی پوشیده نیست. بیشک اجرای برنامههای شهری و نتایج آنهابر رفاه جامعه و زندگی افراد بسیاری اثر میگذارد، بنابراین لزوم تحلیل و داوری شایستگی برنامههای پیشنهادی از نظر توانایی رفعمشکلات جامعه قابل توجه است. آزمون برنامههای شهری برای سنجش میزان تطابق برنامهریزی با نیازهای عملکردی ویژه خود میباشد و ممکن است این آزمون در طول طراحی برنامه یا بعد از اتمام آن اجرا شود. در این راستا میتوان به چند مثال اشاره کرد: آیا برنامهریزی در کاربست، یک فرآیند عقلانی است؟ آیا یک برنامه با استانداردهای پذیرفته شده یا اصول برنامهریزی مطابقت دارد؟ آیا راه حلهای برنامهدر واقع منبعی برای حل مشکلات جاری و آینده در ناحیه مورد مطالعه هستند؟ همه این آزمونها در ارزشگذاری برنامه جای دارند.ارزشگذاری، فعالیتی از برنامهریزان در جهت آزمون برنامه، برای سنجش میزان مطابقت آن با نیازهای عملکردی ویژه برنامهریزی است، به زبان سادهتر: فعالیتی از برنامهریزی در پاسخ به این مسئله است که آیا برنامهریزی با نیازهای عملکردی ویژه خود تطابق دارد؟ ارزشگذار ی محتوی برنامه در ارتباط با چیزی است که معمولاً مزیتها و عدم مزیتها نامیده میشوند و توسط قیود اجرا با برنامههای گزینه مقایسهمیشوند. هدف از ارائه این پژوهش معرفی مرحله ارزشگذاری در یک فرایند برنامهریزی و داوری در مورد برنامهها و گزینههای ارائه شده در برنامه است که به عنوان ابزاری جهت مقایسه سود و هزینه گزینههای مورد بررسی است که این روند از طریق قیاس گزینهها، چگونگی دستیابی به اهداف و هزینههای مختلف دستیابی به اهداف صورت میگیرد. البته برای حصول کامل به این منظور ارزشگذاری باید تمامی جنبههای هر پیشنهاد و همچنین تمامی معیارهای ارزشگذاری از جمله کارآیی، کارآمدی، عملی بودن، نرمش پذیری ، قابلیت پذیرش بودن و غیره را در نظر بگیرد.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی شهری ، تکنیکهای برنامهریزی ، برنامههای شهری ، فن ارزشگذاری