پریا کیانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد کرمانشاه
ملیحه کاویانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد کرمانشاه
محمدرسول پروانه - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه تهران

مقوله معماری پایدار فرآیندی کهن می باشد. این فرآیند در همه اقلیم های این مرز و بوم بکار می رفته که دستاوردهای بسیاری در زمینه پایداری و حفظ منابع انرژی را به همراه داشته است امروزه در عصری که بابحران انرژی روبه رو است، از فناوری های مختلفی به منظور ایجاد آسایش بیشتر و صرفه جویی در هزینه ها به خصوص در مصرف منابع انرژی بهره برده می شود. نانو تکنولوژی یکی از این فناوری های است که هنوز درآغاز راه خود در جهان قرار دارد ؛ از دست آوردهای آن می توان به کاربرد آن در تولید، انتقال ، مصرف و ذخیره سازی انرژی با کارایی بالا و کاهش آلودگی های زیست محیطی اشاره کرد. اساسا نانو تکنولوژی خودنوعی ساختن و بنا کردن است و از این حیث شباهت زیادی به معماری در مقیاس انسانی دارد. شاید مهمترین تفاوت آنها تنها در مقیاس نانو ساختارها با ساختارهای معماری باشد. حال سوالی که در این میان مطرح می شود این است که چگونه می توان بین معماری پایدار و نانو تکنولوژی ارتباط برقرار کرد؟ هدف این پژوهش بررسی تاثیر مواد و مصالح فناوری نانو در بهبود کیفیت فضاهای معماری از طریق مطالعه ساختمان های بهره گرفت ه ا ز مصالح نان و و همچنین دستیابی ب ه معماری پایدا ر می باشد . تحقیق انجا م گرفت ه مبتنی ب ر روشتوصیفی و تحلیلی- مقایسه ای است و جامعه آماری آن تمام ساختمان هایی است که با بهره گیری از فناوری نانو در راستایی تحقق اهداف توسعه پایدار کار کرده اند. از یافته های پژوهش می توان ضرورت استفاده از فناوری نانو برای تحقق معماری پایدار را نتیجه گرفت.

معماری پایدار، نانو تکنولوژی، حفظ انرژی،توسعه پایدار