معماری ایرانی -اسلامی نمادی از همگونی هنر و معرفت در آفرینش فضا

آنچه که مکان ها را تعریف می کند حال و هوای جاری در فضای آنها است.هر مکان مفهومی نهفته در خود دارد که این مفهوم بر رفتار های کاربران فضا تأثیراتی می گذارد.یعنی اگر یک سالن را به مثابه ی یک فضا در نظر بگیریم ، این فضاحس خاصی را به افراد القا می کند که ناشی از روحی است که در آن جریان دارد. و این حس خاص همان عاملی است که باعث ماندگاری و تعریف دقیق تر یک فضا بوده و همان چیزی است که یک فضا با آن شناخته می شود و مکان نام میگیرد و در اذهان ماندگار می شود. هنر معمار تبدیل فضا به مکان است ،یعنی ترسیم مکان در ذهن اشخاص. و معماری ، هنر تبدیل فضا به مکان است.هر انسان درک خاصی از مکان دارد و معمار برای ساختن مکان باید به دنبال ذهنیت های فرد و در واقع فرهنگ های تعریف شده در جوامع بگردد.یکی از چالش هایی که در طراحی ما وجود دارد این موضوع است که ما در طراحی ها بهجای ایجاد مکان، فضا طراحی می کنیم در حالی که انسان ها بر اساس مکان رفتار می کنند نه فضایی که روی نقشه کشیده می شود. در این مقاله سعی بر آن است تا با بررسی فرهنگ و رفتارهای جوامع اسلامی و نماد ها در بناهای ماندگار معماری اسلامی کشورمان، راهکارهایی برای طراحی مکانی ارائه کنیم که ماندگار شود و مفهوم اصلی مکان را تداعی کند و بتواند روح جاری در مکان های اسلامی گذشته را دوباره به میان مکان های مذهبی امروزه رهنمون سازد

کلیدواژه ها:

نماد ، خلق فضا ، معماری ایرانی - اسلامی ،