خاستگاه زیبایی شناسی در نقد معماری و هنر و مفهوم زیبایی درمعماری

نسبیت در ارزش ها، کثرت گرایی در معیارهای ارزشی و شکاکیت در مباحث هستی شناسی و انسان شناسی را به دنبال آورده است. این ها در حالی است که پیامبران، حکما و مصلحین جهان همه یک اصل کلی را بیان کرده اند و آن اینکهیک حقیقت جامع جهان شمول و مدبر بر هستی حاکم است و بایدها و نبایدها، زشتی ها و زیبایی ها و همه مبانی و معیار های مبتنی بر ذات و فطرت انسان است. آنچه راه حل جامعه طوفان زده کنونی ما است، تکیع بر ارزش های ثابت وپیروی از هنر آرمان گرا است تا هم هنرمند به کمال برسد و هم مخاطب رشد کند. این پژوهش با بهره گیری از روش مقایسه ای و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد. در این تحقیق به بررسی زیبایی شناسی می پردازیم و در این راستا زیبایی شناسی و فلسفه زیبایی و در انتها زیبایی شناسی معماری و همین طور زیبایی شناسی را از منظر اسلامی وبرخی صاحب نظران و مکاتب زیبایی شناسی بررسی کرده تا به سؤال های زیر پاسخ داده شود: معیار ما برای ارزش گذاری زیبایی چیست؟ چرا نظر مردم درباره امر زشت و زیبا مختلف است؟ و این که آیا قوه ای در انسان وجود دارد که مخصوص شناختن زیبایی است؟ اگر چنین است آن چه قو ه ای است؟ زیبایی شناسی از دیر باز، یکی از بخش های مهم فلسفه بوده و فلاسفه بزرگ، در این مورد نظرات زیبا، جالب در عین حال بعضاً متفاوت با یکدیگر ابراز داشته اند این دو مکمل هم هستند.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، معماری ، هنر