معماری سبز،آشتی مهندسان با محیط زیست

سابقه ساخت کاشانه و محیطی امن و آسوده از نیازهای اساسی انسان است که از بدو پیدایش انسان بر روی زمین ،بخش عمده ای از تلاش های بشری را به خود معطوف داشته است. به موازات این تلاشها، افزایش جمعیت و سلطهی انسان بر طبیعت، اخلالگری انسان در طبیعت را خصوصاً در دهه های اخیر افزایش داده است.در این کشاکش میان انسان و طبیعت، معماری،واستفاده ی بجا از پتانسیلهای سنتیو مدرن، توجه اهل فن را به معماری پایدار یا معماری سبز معطوف داشته ،که امید به ایجاد تعادلی معقول بین پاسخگویی به نیازهای ساختمان سازی انسان و استفاده بهینه ازمنابع طبیعی را در جوامع روشنکرده است. معماری سبز یا آنطور که متداول - است، معماری پایدار از دیر باز در جوامع - مختلف از جمله ایران وجود داشته و در برقراری تعادل میان نیازهای اسکان واحترام به طبیعت تاکید داشته است. بسط این نگرش قوی ترین پارادایم امیدوار کننده در تداوم ساختمان سازی ، یعنی دومین صنعت جهان پس از کشاورزی است. امروزه ساختمان های سبز به عنوان ساختمان های سازگار با محیط زیستمحسوب می شوندکه امکان بهره برداری بهینه از انرژی های طبیعی را فراهم می نمایند . به همین سبب در این مقاله پس از آشنایی با معماری سبز، پیشینه و یاداوری اصول، به تبیین برخی مزایای آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، ساختمان سبز ، محیط زیست ، اصول ، مزایا ، اهداف