جستجویی درمبانی سکنی گزینی عشایربختیاری نمونه موردی: منطقه ی کوهرنگ

مقتضیات محیط طبیعی و جغرافیایی درپدید آوردن نوعی زندگی کوچ نشینی مستقیم دارد به همین علت قلمرو این زندگی به محیطهای جغرافیایی خاصی محدود میشود حیات انسان کوچ نشین دامدار همواره درمسیری ناپایدار قراردارد که طبیعت و کم و کیف علوفه و آب مورد نیاز دام های او تعیین می کند و طبیعت نیز درمقایسه با توان کوچ نشینانی که ازنظر ابزار و تکنیک درمراحل اولیه زندگی قراردارند سراسر مملو ازنابسامانی و دربعضی مناطق ناپایدار است جمع این ناپایدای ها با ظرفیت های سهل الوصول اما بی ریشه زندگی معاصر جوامع یاد شده را مجبور یا تشویق به ترک یاتبدیل زندگی کوچ نشینی به انواع دیگر زندگی ازجمله یکجانشینی کرده است امروزه اسکان اجباری و یاداوطلبانه ی عشایر بدون توجه به مبانی اصیل سکنی گزینی آنان روشزندگی و به طبع آن الگوهای م عیشتی اجتماعی عشایر را با تغییر مواجه نموده است هدف اصلی این تحقیق شناخت نحوه انتخاب جاوارگه ددوشکل اصیل کوچ نشینی و اسکان موقت و معاصر اسکان دائمی به منظو دستیابی به اصول و مبانی سکنی گزینی اختیای عشایر می باشد سوالی اصلی ای که تحقیقبه آن می پردازد این است که اگربنابرفرض عشایر بختیاری برای آخرین بارکوچ کرده و قصد سکنی گزیدن دائمی داشته باشند معیارهای مطلوب سکنی گزینی چه نسبتی با مشخصه های مالگه ییلاقی و مالگه قشلاقی خواهد داشت؟ و چه معیارهایی برای این انتخاب مطرح است ؟

کلیدواژه ها:

سکنی گزینی ، کوچ ، جاوارگه ، عشای ، بختیاری ، کوهرنگ ، ییلاق ، قشلاق