نسرین لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
علیرضا انتظاری - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

بتن بهعنوان مادهای که در کشش ضعیف و شکننده است، شناخته میشود. ایده اضافه کردن الیاف به مخلوطهای شکننده که در مقابل کشش توان ناچیزی دارند، از زمانهای قدیم وجود داشته است. امروزه جهت بهبود این ضعف ازالیافها و افزودنیهای مختلفی استفاده شده است. الیاف پلیپروپیلن نیز نوعی الیاف پلیمری است که افزودن آن به بتن موجب بهبود خواص آن میشود. در این پژوهش از ماده افزودنی ژل میکروسیلیس الیافدار استفاده شده است. این ژل، حاوی الیاف پلیپروپیلن، میکروسیلیس و فوق روانساز میباشد. در این پژوهش از این ماده به میزان 0و6 و /5 ،5 ،2/5 و 7/5 درصد وزن سیمان مصرفی استفاده شده است. با تغییر چند فاکتور مهم در رفتار بتن از جمله، تغییر درصد ژل، کاهش 20 درصدی میزان سیمان و کاهش آب مصرفی، رفتار کششی بتن مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین و کمترین درصد تغییر مقاومت کششی نسبت به طرح شاهد در حالتیکه سیمان هیچگونه تغییری نیافته، بهترتیب مربوط به طرح1-.56-C و 1-2.5-C و به میزان بهترتیب23/4و-13 درصدمی باشد دراین دوطرح به ترتیب از6/5و2/5درصد ژل استفاده شده است. اما بیشترین و کمترین تغییر در مقاومت کششی، در حالتیکه سیمان 20 درصد کاهش یافته، مربوط به طرحC-5-3وC-6.5-2 است که به ترتیب 15/8و4/2درصد نسبت به طرح شاهد مقاومت کششی افزایش یافته استدراین دوطرح نیز به ترتیب از6/5 و 5درصد ژل استفاده شده است.

بتن معمولی، ژل میکروسیلیس، ژل میکروسیلیس الیافدار، مقاومت کششی،