غزل در نزد عربی سرایان گرگان طی قرن های چهارم و پنجم

دو قرن چهارم و پنجم هجری، عصر طلائی ادب عربی در ایران به حساب می آید، منطقه گرگان نیز به دلیل سابقه یعلمی و ادبی زیادی که داشته، مهد بسیاری از شاعران و ادیبان بزرگ ادبیات عرب همچون شمس المعالی قابوس بنوشمگیر، عبدالقاهر جرجانی، قاضی جرجانی و... بوده است. در دو قرن مذکور با به روی کار آمدن دولتهای دانش دوستو فرهنگ پروری همچون آل زیار و آل بویه در این منطقه و تشویق و حمایت آنان از شاعران و فضلا، حجم زیادی ازشاعران این سرزمین به دربار آنان جذب شدند و طلایی ترین دوران شعر و ادب را در این منطقه بوجود آوردند. یکی ازمهم ترین شاخصه ی شعری این شاعران تازی سرای گرگانی نغمه های خیال انگیز دلدادگی با عنوان غزل است. غزل یکیاز مهمترین و اولین اغراض شعری است که در همه دورهها مورد توجه شاعران بوده است، زیرا تعبیر شفافی از معانی ومفاهیم پوشیده در قلب انسان و تصویری روشن از دغدغه های ذهن مشتاق جمال اوست. هدف از این مقاله بررسی عنصرغزل در شعر عربی سرایان گرگانی است که در همین راستا ابتدا ضمن بیان مقدمه ای راجع به خصوصیات منطقه یگرگان به بررسی انواع غزل، موسیقی و عنصر خیال در شعر آنان می پردازیم.

کلیدواژه ها:

شعرعربی ، غزل ، گرگان ، موسیقی ، خیال