جایگاه اکوتوریسم در مناطق بیابانی ایران

ایران به لحاظ جاذبه های جهانگردی یکی از ده کشور اول جهان محسوب می شود. اما درآمد حاصل از جهانگردی و بازخوردهای اجتماعی و فرهنگی آن برای کشور بسیار اندک است. ضرورت افزایش درآمدهای عمومی کشور و کاهش وابستگی اقتصاد کشور به درآمد حاصل از فروش نفت، ایجاب می کند که استفاده از ظرفیت های زیستی ومنابع طبیعی و صنعت جهانگردی در عین حفاظت از محیط زیست انسانی مورد توجه قرار گیرد. در این راستا طبیعت جذاب و تنوع اقلیمی و زیستی ایران و مشخصا مناطق گسترده کویری سرمایه ای ممتاز برای بهره برداری از صنعت اکوتوریسم به مثابه راهکاری جهانی در چهارچوب توسعه پایدار محسوب می شوند. کوشش این مقاله در جهت تبیین مبانی و مفاهیم کلیدی توسعه ای بر مبنای پتانسیل های طبیعت ایران است. توسعه ای پایدار که اکوتوریسم را کلید وارد شدن سرمایه های طبیعی و انسانی به چرخه اقتصاد ملی و دستیابی به ارتقاء فرصت های اقتصادی و اشتغال در افق هزاره می بیند.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، طبیعت بیابانی ایران ، کویر لوت