بررسی توزیع مکانی دو پارامتر pH و EC رودخانه سیستان در طی دوره خشکسالی 1376-86 با استفاده از روش های میان یابی

عناصر و ترکیب های مختلفی در آب وجود دارند که روی کیفیت شیمیائی و فیزیکی آب مؤثر می باشند، بطوریکه این عناصردر اثر شرایط خاصی چون افزایش و کاهش دبی دچار تغییراتی می شوند. یکی از این شرایط، بروز خشکسالی می باشد که کاهش دبی و تغییرات کیفی آب را به همراه دارد. در این پژوهش، با استفاده از روش های متفاوت زمین آماری مانند کریجینگ ساده (sk) و کریجینگ معمولی (ok) و روش های معین مانند معکوس فاصله (IDW) توابع پایه شعاعی (RBF) تخمینگر موضعی (LPI) و تخمینگر عام (GPI) تغییرات مکانی اندازه ی دو پارامتر pH و EC رودخانه سیستان مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، مقادیر pH و EC آب رودخانه سیستان و سرشاخه های آن در سال های خشکسالی طی یک دوره 10 ساله (86 - 1376) در 13 ایستگاه اندازه گیری گردید. معیار ارزیابی در این پژوهش مقادیر MBE.MAE.R,SE و R2 با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل بود. نتایج نشان دادند که در بین روش های معین روش (LPI) جهت تهیه ی نقشه ی تغییرات pH و روش (IDW) جهت تهیه ی نقشه ی تغییرات EC به دلیل R2 بالاتر و Pentaspherical بدلیل دارا بودن RMSE=138/531 و روش OK با مدل Exponential با داشتن RMSE=0/181 در بین روش های کریجینگ به ترتیب جهت تهیه ی نقشه تغییرات pH و EC برتری دارند. در نهایت، از مقایسه روش های گوناگون میان یابی نتیجه گیری شد که روش زمین آمار تخمینگر موضعی و وزن دهی عکس فاصله نسبت به روش های کریجینگ برتری داشته و به ترتیب به عنوان روش های مناسب جهت تهیه نقشه نهایی تغیییرات pH و EC رودخانه سیستان انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

توزیع مکانی ، میان یابی ، رودخانه سیستان ، pH ، EC