حسین احمدیمقدم - دانشجوی کارشناسی پیوسته دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی زنجان، ایران
مقصود احمدی مقدم - دانشجوی کارشناسی نا پیوسته دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی زنجان، ایران

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش تکنولوژی در نظام آموزش و پرورش می باشد. در این مقاله از روش تحلیلی – توصیفی مبتنی بر شواهد برگرفته از منابع گوناگون از جمله مقاله ها، پایان نامه ها و کتاب های مختلف در زمینه موضوع مورد نظراستفاده شده است. تحلیل های به عمل آمده، نشان می دهد که تکنولوژی در نظام آموزش و پرورش باعث بازده آموزشی از لحاظ کمی و کیفی شود و آموزش را بر اساس روش ها و ضوابط علمی تری ارایه دهد. ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به عرصه فعالیت های بشر و گسترش روزافزون آن در قرن حاضر، این فناوری به عنوانابزاری بسیار کارآمد در اختیار متخصصان و متولیان تعلیم و تربیت به منظور تغییر و بهبود روش های یاددهی یادگیری، تعالی بخشی به اهداف تربیتی و اصلاحات آموزشی قرار گرفته است. چنانچه می توان با کاربرد مناسب از این فناوری، اهداف تعلیم و تربیت را به شکل کامل تری محقق ساخت. از جمله نتایج بدست آمده نشان می دهد که باید مراکز آموزشی به خصوص تربیت معلم را با فناوری های نو مجهز کنیم، امکانات به روز باشند یعنی سخت افزار متناسب با نرم افزار باشد، تکنولوژی می تواند باعث تقویت ارتباط معلم و دانش اموزان گردد و در اخر این که تکنولوژی می تواند باعث تنوع مطالب آموزشی گردد.

هوشمندسازی، مدارس، یادگیری، دانش آموزان، فناوری اطلاعات و ارتباطات