نگاهی به نقش و جایگاه آموزش در ارتقای سطح زندگی

نگاهی اجمالی بر زندگی آن است که نه تنها آنچه از انسان بروز و ظهور می کند، آموخته های او در طول زندگی است، بلکه چنانچه آموخته های فرد از او سلب گردد، انسان هیچ نخواهد داشت. تبلور عقل و استعداد آدمی و شأن و کرامت انسانی او در پرتو آموزش و تعلیم و تربیت صورت می گیرد. فرزند آدمی به گونه ای خلقت یافته که نه تنها در مراحل مختلف زندگی بلکه به فرموده امیر مؤمنان علی- علیه السلام- در هر حرکتی، نیازمند شناخت و معرفت است. آموزش در زندگی فردی و اجتماعی انسان نقش بسیار حیاتی دارد و موجبات رشد فردی و نیز تحکیم پایه های زندگی جمعی را فراهم می سازد و بدین جهت وازه های آموزش و پرورش و یا تعلیم و تربیت مورد توجه صاحب نظران و نیز تفسیرهای گوناگون آنان قرار گرفته است. البته کیفیت زندگی کاری، فرآیندی است که به وسیله آن، همه اعضای سازمان از راه مجاری ارتباطی باز و متناسبی که برای این مقصود ایجاد شده است، در تصمیماتی کهبر شغلشان به طور خاص و بر محیط کارشان به طور عام اثر می گذارد، به نوعی دخالت می یابند و در نتیجهف رضایت و مشارکت شغلی آنها بیشتر می شود و فشار عصبی ناشی از فشار کابر افراد کاهش می یابد. آموزش منابع انسانی، توسعه ساز و ایجاد کننده نگرش ها، آگاهی ها، مهارت ها و الگوهای رفتاری است که فرد برای انجام درست وظیفه ارتقای شغل خود باید داشته باشد. به همین جهت در این نوشتار که به روش کتابخانه ای و به صورت مروری صورت گرفته است. تلاش نویسنده بر این است تا ضمن بررسی نقش و جایگاه ویزه آموزش در ارتقای کمی و بویژه کیفی سطح زندگی انسان، در پایان نیز پس از جمع بندی و نتیجه گیری مطالب، پیشنهادها و راهکارهایی را برای خوانندگان محترم ارائه و تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

انسان ، آموزش ، ارتقاء سطح زندگی