توسعه پایدار محلات شهری با تقویت حس تعلق شهروندان

امروزه برنامه ریزی نا مناسب در طراحی محلات شهرهای کنونی منجر به بروز بحران مکانی ناشی از عدم وجود حس تعلق خاطر مکانی در میان شهروندان شده است بی توجهی به کیفیت ارتباطات در فضاهای شهری و محلات موجب عدم وجود پیوستگی احساس با مکان و تعلق خاطر به آن و در نتیجه ناپایداری محلات شهری شده است مراکز شهرهای سنتی در گذشته همواره محل تعاملات اجتماعی شهروندان و مراودات آن ها بوده است حس تعلق خاطر به مکان همان حس مکان است که از نتایج و دست آوردهای تعاملات اجتماعی است مکان های شهری دارای مولفه های اجتماعی و کالبدی هستند که به واسطه آن ها نوعی احساس در شهروند ایجاد شده که منجر به ایجاد نوعی حس تعلق خاطر به مکان در فرد می شود که بر مشارکت و سرمایه های اجتماعی تاثیر گذار است و سبب افزایش آن و مطلوبیت و پایداری فضاهای شهری می شود محله از جمله فضاهای عمومی است که می تواند تاثیر بسزایی در ارتقاء تعلق خاطر شهروندان و در نتیجه هویت بخشی به شهرهای امروزی داشته باشد در مقاله حاضر برای گرد آوری مطالب از مطالعات کتابخانه ای و منابع الکترونیکی چاپی استفاده شده است این مقاله سعی بر آن دارد با بررسی تاثیر حس تعلق خاطر شهروندان در محله های شهری در راستای توسعه پایدار محلات شهری راهکارهایی ارائه نماید تا با مطلوب شدن فضای محله های شهری و تقویت حس تعلق خاطر شهروندان گامی در جهت توسعه پایدار فضاهای شهری برداشته شود تاکید این مقاله بر روی مفهوم حس تعلق به مکان و اهمیت آن در تحقق پایداری در محله است

کلیدواژه ها:

شهروندان ، حس تعلق خاطر ، محلات شهری ، فضای شهری ، توسعه پایدار