سحر حسن پور - کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور مرکز اهواز

رشد هوشمند شهری رویکرد جدیدی است که به مشکلات زیست محیطی شهر مسائل مسکن و جامعه رفاه می پردازد توجه به شاخص های رشد هوشمند در برنامه ریزی شهری برابری را سبب می شود و باعث افزایش قابلیت های حمل و نقل نهایتا به نفع خانوارهای کم درامد است هدف پژوهش حاضر بررسی شاخص های رشد هوشمند در شهر اهواز می باشد بنابراین با رویکردی کاربردی و ماهیتی توصیفی تحلیلی انجام شده است شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و اسنادی است که شامل مطالعه مبانی نظری رشد هوشمند پژوهش های انجام شده قبلی و استناد به امار موجود در طرح تفصیلی و آمارنامه کلانشهر اهواز می باشد برای رتبه ندی مناطق شهر اهواز از تعداد 45 شاخص مختلف استفاده شده است که توسط دو روش پرومتی فازی و نقطه بهینه تجزیه و تحلیل شدند محاسبات روش پرومتی فازی نشان داد که منطقه 3 با 4/91 ترجیح برتری در بهترین وضعیت و منطقه 7 با -3/87 در نامناسب ترین وضعیت قرار دارد نتایج فاصله از ایده آل نیز نشان داد که منطقه 2 با 0/06 فاصله از ایده آل در بهترین وضعیت و منطقه 7 با0/21 فاصله از ایده آل در بدترین وضعیت از شاخص های رشد هوشمند قرار دارند نتایج نشان دهنده این مطلب است که در هر دو روش مناطق 1 و 4 جزء رتبه های اول تا سوم جای گرفتند و منطقه 7 در هر دو روش در رتبه اخر جای گرفتند و منطقه 7 در هر دو روش در رتبه آخر جای گرفته است در نتیجه در بین مناطق شهر اهواز در برخورداری از شاخص های رشد هوشمند ناهماهنگی و عدم تعادل وجود دارد و تمامی مناطق شهر اهواز از حالت ایده ال فاصله دارند

تحلیل فضایی،رشد هوشمند شهری،اهواز،IPM ، PROMETHEE FUZZY