میثم اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی شیمی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرضا، ایران
فرهاد شریف - دکترای مهندسی پلیمر، گروه مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
محمدعلی اطمینانی - دانشجوی دکترای مهندسی پلیمر، گروه مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

بتن ذاتاً شکننده است و علیرغم مقاومت فشاری خوبی که دارد، تحت شرایط کشش و خمش، بسیار ضعیف عمل می کند و در کاربردهای واقعی تحت شرایط ناخواسته ی محیطی با انسانی مانند زمین لرزه و انفجار، که سرعت و مقدار بار وارده بر آن متفاوت است، بسرعت انسجام ساختار خود را از دست می دهد. تحقیقات متعددی برای تبدیل رفتار شکننده ی بتن به رفتار چقرمه انجام گرفته است و در اکثر آنها، رفتار، در شرایط شبه استاتیک بررسی شده است. در واقع تحقیقات بسیار کمی، رفتار بتن را در شرایط بارگذاری متغیر بررسی کرده اند. در این تحقیق، ما تأثیر الیاف پلیمری را بر رفتار کامپوزیت های بتنی تحت شرایط بارگذاری متغیر، با توجه به استاندارد EN12467 مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج نشان می دهد که رفتار کامپوزیت های ساخته شده، بهبود قابل توجهی نسبت به بتن معمولی در زمینه ی انعطاف کششی، مقاومت در مقابل آسیب و ظرفیت کرنش پیدا کرده است.

بتن مهندسی، نرخ بارگذاری، درصد حجمی الیاف، استحکام خمشی، انعطاف کششی