شناسایی باورهای معلمان در باب میزان ارزشمندی جهت گیری های شش گانه برنامه درسی

هدف پژوهش حاضر که پژوهشی توصیفی ـ پیمایشی است، شناسایی باورهای معلمان شهر شیراز پیرامون میزان ارزشمندی جهت گیری های برنامه درسی بود. بدین منظور، از بین معلمان شاغل در مدارس این شهر در سال تحصیلی 91-1390 نمونه ای به حجم 368 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و از طریق پرسشنامه جهت گیری های برنامه درسی که روایی و پایایی آن محاسبه و تایید گردیده بود، مورد پرسش گری قرار گرفتند. برای تجریه و تحلیل داده های حاصله از روش های آماری تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر، تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی بونفرونی و شفه استفاده گردید. یافته ها نشان داد که معلمان بر این باورند که هر شش جهت گیری برنامه درسی دارای ارزش زیادی بوده و در این بین، جهت گیری رفتاری باارزش ترین جهت گیری در برنامه درسی قلمداد گردید. همچنین، مشخص شد که بین باورهای معلمان دوره های مختلف تحصیلی در باب میزان ارزشمندی جهت گیری های برنامه درسی تفاوت معناداری وجود دارد، در حالی که بین باورهای معلمان با سوابق خدمتی مختلف و نیز معلمان مرد و زن در زمینه این تفاوت معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

جهت گیری منطق گرایی علمی ، جهت گیری فرایند شناختی ، جهت گیری بازسازی اجتماعی ، جهت گیری خودشکوفایی (انسان گرایانه) ، جهت گیری تکنولوژیکی (رفتاری) ، جهت گیری التقاطی