زهرا کریمیان - نویسنده مسؤول: دکتری مدیریت آموزش عالی، گروه آموزش الکترونیکی و قطب علمی آموزش الکترونیکی پیشرفته دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
جواد کجوری - دکتری تخصصی قلب و عروق و فوق تخصص Intervention، استاد، مدیر مرکز توسعه آموزش علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
محمدمهدی تاقب - دکتری تخصصی نفرولوژی، دانشیار، قائم مقام معاون آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

مرور منابع علمی نشان میدهد که تصمیم گیری های تشخیصی و درمانی در بسیاری موارد مبتنی بر شواهد علمی نبوده و تاحدزیادی از تجربه و ذهنیت فرد، الگوهای قبلی و روشهایی که برحسب عادت متداول شده اند تأثیر می پذیرد. به عبارت دیگر نمی توان بااطمینان گفت آیا تصمیمات تشخیصی و درمانیکه همه روزه در محیط های بالینی اتخاذ می شود بهترین تصمیم ممکن هستند؟ آیامی توان برای همه تصمیمات، شواهد علمی متقن ارائه داد؟ و آیا این تصمیمات مطابق آخرین یافته های علمی هستند؟. با توجه بهآنکه عنصر «تصمیمگیری» محور اصلی رشته پزشکی را تشکیل می دهد، این مقاله با هدف بسط مفهومی پزشکی مبتنی بر شواهد به تحلیل جایگاه پزشکی مبتنی بر شواهد بر اساس دو عامل ماهیت علم و شرایط تصمیم گیری می پردازد. روش انجام پژوهش،تحلیلی - نظری می باشد. با مطالعه و تحلیل منابع کتابخانه ای و مبانی نظری موجود در زمینه تئوری های تصمیم گیری و ماهیت علم،قلمروی سیستمی پزشکی مبتنی بر شواهد با توجه به 7 شاخص میزان اطمینان شرایط، عینیت پدیده، قابلیت پیشبینی، قطعیتنظریه ها، نوع تفکر و تفسیرپذیری رویدادها تبیین گردید. حاصل تلفیق نظری تئوری ها در قالب چارچوب مفهومی مقاله ارائه گردیدهاست. با توجه به ماهیت تجربه پذیر علوم پزشکی ، توسعه رویکرد پزشکی مبتنی بر شواهد امری ضروری و در تقویت مهارت هایارزیابی نقادانه شواهد و مستندات علمی ، کاهش قضاوت ذهنی، و شکل گیری تدریجی نظریه های نوین مؤثر خواهد بود.

پزشکی مبتنی بر شواهد، علم، تصمیم گیری، موقعیت