محمد عباسی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

به طور سنتی، هرمنوتیک را نظریه یا علم تأویل دانستهاند. بهکارگیری این نظریه در عمل از دوران کهن رایج بوده و در گذشته برای تأویل و تفسیر متون دینی از آن استفاده میشده است. مناقشات رایج در مسیحیت و یهودیت و نیز در بین سایر مذاهب بر سر تفسیرکتاب مقدس از جمله مصادیق این ادعاست. تغییر و تحول نظریه ی هرمنوتیک بیشتر در اصول حاکم بر آن و شیوههای رایج دربکارگیری این نظریه است .در این مقاله، سعی بر آن است که در یک زمینه ی تاریخی به چگونگی پیدایش نظریه و نیز وضعیت برخورد اندیشمندان با آن پرداخته شود. سپس، ارتباط هرمنوتیک با تعلیم و تربیت از نوع کهن آن - که جنبه ی دینی داشته - و تعلیم و تربیت نوین - که دارای نظام رسمی است - مورد بررسی قرار میگیرد و در آخر، پیشنهادهایی برای رفع مشکلات امروز نظامهای تعلیم و تربیت ارائه میگردد

هرمنوتیک، آموزش و پرورش کهن و نوین، نقش