رباب رحمتی - مربی، دانشگاه فرهنگیان، البرز، ایران
شهرام محمدخانی - دانشیار، دانشگاه خوارزمی تهران
محمدرضا محسن پور - دانشجوی دکتری روانشناسی

هدف پژوهش حاضر مقایسه ای اثر بخشی آموزش )توانمندسازی روانی- اجتماعی( در تغییر نگرش دانش آموزان دختر و پسر نسبت به موادمخدر می باشد. روش پژوهش از نوع شبهه آزمایشی بوده و نمونه مورد بررسی شامل 083 دانش آموز دبیرستانی ) 093 پسر، 09دختر1392-93 شهرستان ملارد در سال تحصیلی بود که به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل اختصاص یافتندگروه آزمایش مدت 8 جلسه توسط مشاوران و پرسنل نیروی انتظامی مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار "نگرشسنج دانشآموزان نسبت به موادمخدر"استفاده شد و داده های آماری با روش تحلیل واریانس چندراهه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. یافتههای پژوهش نشان داد که تفاوتگرایش به مصرف موادمخدر در گروه آزمایش و کنترل به صورت کلی و در خرده مقیاسهای آن معنادار بود ونگرش کلی و عمومیدختران نسبت به اعتیاد، پایین تر از پسران بود. اما در خرده مقیاسهای شناختی، عاطفی و رفتاری بین دختران و پسران تفاوت معناداری مشاهده نشد. این نتایج دلالت برتاثیر برنامه آموزش توانمندسازی روانی- اجتماعی بر تغییر نگرش هردو گروه بوده و بر نگرش دختران تاثیر بیشتری داشته است

آموزش، توانمندسازی روانی- اجتماعی، موادمخدر، نوجوانان