پروین نجفی سوها - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد واحد تبریز، ایران- نویسنده مسئول
مهسا فرامرزی - دانشیار، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد واحد تبریز، ایران

کودکان به عنوان بخش مهمی از جامعه مطرح می باشند. آنها بزرگترین سرمایه آینده کشورمان هستند، اندیشه های آینده یک مملکت می تواند سبب اعتلا و پیشرفت جامعه شود و فرهنگ جامعه را غنا بخشد. برای دانش فردایی بهتر امروز بایستی به نیازهای این قشر توجه کرد و آنها را در محیط بهتر پرورش داد. تحقق اهداف آموزشی و ارتقاء کیفیت یادگیری و رشد خلاقیت، نیازمند فراهم آوردن عوامل متعددی از جمله ایجاد فضای آموزشی مناسب می باشد. شیوه کنونی آموزش به خصوص در زمینه آموزش هنر، گرچه بر فلسفه ی سنتی تعلیم و تربیت منطبق است اما با اهدافی چون؛ پرورش روحیه ی انعطاف پذیری، جستجوگری، کنجکاوی، تجربه اندوزی، دقت و حساسیت، کشف و خلق و ارتقای نیروی خلاقانه ی کودکان، مغایرت دارد. محیط کودک باید در حد امکان برانگیزاننده و مناسب باشد تا کودک بتواند استعدادهای بالقوه خود را به فعلیت درآورد. هرچه محیط زندگی و اجتماعی کودک غنا و آرامش بیشتری داشته باشد، استعدادهایش بهتر رشد می کند. تلاش برای ارتقاء کیفیت یادگیری و رشد خلاقیت، بی ارزش خواهد بود اگر کودکان مجبور باشند در فضایی آموزش ببینند که حس جستجوگرشان را نابود کند و مانع خلاقیت آنها گردد. در این نوشتار معنا و مفهوم خلاقیت، عوامل مختلف تأثیرگذار در پرورش خلاقیت و نیز نقش کالبد معماری محیط آموزشی در رشد خلاقیت کودکان تعیین شده است. روند مقاله توصیفی تحلیلی بوده و ابزار دسترسی به اطلاعات به شیوه کتابخانه ای می باشد.

کودک، آموزش، پرورش، خلاقیت، مدرسه