فرزین چاره جو - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
سیدصلاح حسینی - دانشجوی ارشد معماری

از ابتدای قرن بیست و یکم، نگاه توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیست – محیطی و یا اقتصادی نیست، بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. پایداری اجتماعی به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه سیاست مداران وبرنامه ریزان قرار گرفته است. از آنجا که در فرآیند برنامه ریزی شهری توجه به مباحث اجتماعی اجتناب ناپذیر و جزء جدایی ناپذیر طرح هایشهری محسوب می شود، با تعیین ابعاد پایداری اجتماعی می توان رویه های موثر بر موفقیت طرح های توسعه پایدار را بررسی کرد. لازم به ذکر است که گفته شود که توسعه پایدار برای تمامی بخش های جوامع انسا نی ضرورتی انکار ناشدنی است، لیکن جوامع شهری، با توجه به شرایط و وضعیت کنونی، اولویت دارند. پایداری، تعامل میان مجموعه ای از ابعاد اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی است و در این مقوله بر اساس نگرشسیستمی ایفای نقش موثر هر یک از ابعاد پایداری می تواند در نهایت پایداری را به ارمغان آورد و هر کدام از این سه بعد پایداری با هم رابطه متقابل و موثری دارند. هدف از این پژوهش، بررسی مولفه های پایداری اجتماعی و میزان تاثیر این مولفه ها )در صورت تحقق( در دست یابی به توسعه پایدار است. ولی در این تحقیق به بعد پایداری خواهیم پرداخت

توسعه پایدار، پایداری، پایداری اجتماعی، پایداری شهری