طراحی شهری عمودی ایده ای نو درجهت طراحی شهری پایدار

توسعه پایدار مفهومی است که در ادبیات شهرسازی معاصر مطرح شده و در تحقیقات این توافق عمومی حاصل شده است که توسعه پایدار ضروریست بدین ترتیب تلاش هایی در جوامع مختلف در جهت تحقق آن و تدقیق شکلی از شهر که مطابق با ماهیت پایداری باشد انجام شده است شکل شهر در این مطالعه در دو دسته کلی شهر فشرده و پراکنده بررسی شده که فشردگی شهری در مقابل پراکندگی قرار گرفته است شهر فشرده به معنای استفاده از زمین در دو بعد کالبدی و عملکردی است در برخی مطالعات شهر فششرده را پایدار ترین فرم و اهداف توسعه پایدار رادر فشردگی شهری متجلی میدانند این مطالعات مزایای فشردگی را قابلیت دسترسی بهتر به تهسیلات افزایش جذابیت اقتصادی عدم گستردگی افقی و مصون ماندن اراضی با ارزش کشاورزی و زیست محیطی عنوان میکند در مقابل پژوهش های دیگریتوسعه فشرده را دارای مضراتی چون تراکم های بالا ساختمانی و کاهش استفاده از نور و هوا برای ساکنین و افزایش قیمت زمین میدانند لذا در مورد چگونگی شکل شهر در حصول به اهداف توسعه پایدار تناقضاتی و جود دارد توجه به طراحی شهری عمودی نیز به عنوان رویکرد نوین در طراحی شهرهای فشرده و متراکم در طی دهه اخیر و در پی رشد نظریاتی همچون آسمان خراش های پایدار طراحی بوم شناخته و شهرسازی بوم شناسانه از روند روبه رشد و فزابنده در جامع علمی و کاربردی دنیا برخوردار شده است

کلیدواژه ها:

طراحی شهر ی عمودی ، منظر عمودی ، بلند مرتبه سازی ، طراحی اکولوژیک ، فرم شهری ، پایدار