صدیقه افکوسی باقلعه - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت – دانشکده علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)-ایران
زهرا شبستری نژاد راوری - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت- دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس تهران- ایران

حکمت یکی از بنیادی ترین جنبه های وجود آدمی است که با وجود آن می توان به کمال انسانیت رسید و نبود آن رنج ها و خسارت های بسیاری را به دنبال دارد. نائل شدن به حکمت می تواند سبب پیشرفت و موفقیت روز افزون یک فرد و به تبع آن جوامع انسانی شود. لذا این تحقیق با هدف بررسی حکمت از منظر امام علی(علیه السلام) با توجه به غررالحکم و دررالکلم انجام شده است و در آن آثار حکمت، عوامل دستیابی به آن و موانع وصول به آن از دیدگاه آن امام همام بررسی شده است. این تحقیق از نوع تحقیقات بنیادی بوده که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای کسب حکمت، هم تعلیم و هم تربیت هر دو باید به این مهم کمک کنند. آموزش علوم و چگونگی اندیشیدن پیرامون آن ها و پرورش فضایل اخلاقی از قبیل زهد، بردباری و حقیقت جویی در رسیدن به حکمت مؤثرند.

امام علی(علیه السلام)، حکمت، فایده حکمت، موانع دستیابی به حکمت، غررالحکم و دررالکلم