مجید قره باغی - کارشناسی ارشد مهندسی برق، شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب
حسین رجبعلی پور - دکتری مدیریت و دانشجوی دکتری فلسفه، شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب

سیاست ملی انرژی زیربنای تدوین و اجرای کلیه اقدامات ناظر بر فعالیت های بخش انرژی است. از آنجا که زیربخش های مختلف تولید، توزیع و مصرف انرژی یکدیگر را متأثر می نمایند، به منظور اتخاذ تصمیمات یکپارچه در بخش انرژی، سیاست ملی انرژی باید تدوین گردد تا توازن و تعادلی میان امنیت انرژی، رشد اقتصادی و حفاظت از محیط زیست برقرار سازد. تنها در این صورت است که اهداف توسعه ای ترسیم شده در سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران و همچنین الزامات بهینه سازی سیستم تولید و مصرف انرژی در کشور قابل حصول خواهد بود. در کشور ما دولت ها به منظور اعمال سیاست گذاری در بخش انرژی تنها براساس نیاز، تقاضا و پیشنهاد هر یک از سازمان های درگیر در این بخش اقدام به برنامه ریزی و رفع چالش ها نموده اند؛ بدون در نظر گرفتن این نکته که زیربخش های مختلف می بایست براساس اهداف مشخص و به صورت یکپارچه مورد توجه و برنامه ریزی قرار گیرند. لذا یکپارچگی لازم در بخش انرژی بوجود نیامده و معضلات این بخش نیز تداوم یافته است. در این مقاله به مسأله سیاست گذاری انرژی با رویکرد تأمین پایدار و بهینه سازی مصرف انرژی پرداخته شده است و ضرورت، الزامات و چالش های تدوین و اجرای سیاست ملی انرژی در کشور مورد بررسی قرار گرفته است.

امنیت انرژی، بهینه سازی مصرف انرژی، تأمین پایدار، سیاست گذاری انرژی