کارکرد دانش بومی جنگلداری در معیار های مدیریت پایدارجنگل(مطالعه حوزه رویشی زاگرس)

جنگلهای ایران علی رغم ارزشهای اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی خود برای جوامع ساکن در جنگل ارزش معیشتی و اقتصادی بالایی دارند وابستگی معیشیتی جوامع محلی به جنگل خصوا در حوزه رویشی زاگرس، شبکه پیچیده از روابط بین سازمانی و عدم آشنایی مدیریت بالا به پایین به علایق و ترجیحات جوامع محلی در سالهای اخیر تبدیل به مشکل چندبعدی و در هم تنید مدیریت شده است. با همه گیر شدن تفکر مدیریت پایدار جنگل این بینش مدیریتی که منابع جنگلی از یک طرف توسط جوامع محلی درون جنگل و در طرف مقابل توسط مدیران فنی جنگل مدیریت شود قوت گرفته است. اقدام به مطالعه کارکرد و نقش دانب بومی جنگل نشنان غرب کشور در ارتباط با هفت معیار پایداری جنگل در فرآیند خام نزدیک که ایران عضو آن می باشد.

کلیدواژه ها:

جنگلهای زاگرس ، دانش بومی ، فرآیند خاور نزدیک ، مدیریت پایدار