بررسی تراکم ارتفاعی در شکل گیری کانون های جرم خیز (مطالعه موردی: شهرک نگین اصفهان)

امروزه موضوع امنیت شهری، یکی از مسائل مهم در شهرها میباشد. یکی از عوامل مؤثر بر امنیت شهری و روانشناسی محیطی، پیشگیری از جرم وناهنجاری اجتماعی است. با توجه به مطالعات صورت گرفته، عوامل اجتماعی، جمعیتی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی مانند تراکم جمعیت و ارتفاعو کیفیت فضای شهری در توسعه یا پیشگیری از جرائم شهری و احساس امنیت دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تبیین نقش عوامل کالبدیو محیطی در میزان جرائم شهری در شهرک مسکونی نگین شهر اصفهان انجام شده است. روش پژوهش ترکیبی از روش های توصیفی و تحلیلیاست و به منظور تجزیه وتحلیل های فضایی– مکانی به تحلیل توصیفی داده های حاصل از پرسشنامه ها در نرم افزار SPSS و آزمون کرنل توسط نرم افزار GIS استفاده می گردد که جرائم ارتکابی مرتبط با موضوع از فروردین 1393 تا اسفند 1393 در محدوده شهرک نگین موردمطالعه قرارگرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، که با توجه به قرارگیری شهرک نگین در مجاورت دو کانون جرم خیز شهر اصفهان و تراکمبالای ارتفاع و جمعیت، نرخ بزهکاری نیز در این شهرک نسبت به سایر مناطق شهر بالاتر است. از سوی دیگر بالا بودن میزان کاربری مسکونی،کمبود یا نبود برخی کاربری های موردنیاز شهروندان ازجمله کاربری های مذهبی، خدماتی، فرهنگی، گذران اوقات فراغت و نیز نبود کاربریانتظامی که نظارت رسمی در این محدوده را بسیار دشوار ساخته است، در توزیع جغرافیایی نوع و میزان جرائم و شکل گیری الگوهای فضاییبزهکاری در این منطقه مؤثر بوده است.

کلیدواژه ها:

تراکم ارتفاعی ، امنیت ، جرائم شهری ، کانون های جرمخیز ، شهرک نگین اصفهان