قاسم حق پرست - دانشجوی کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین دانشکده منابع طبیعی – محیط زیست، دانشگاه بیرجند
سیدسعید رضا احمدی زاده - دانشیار گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه بیرجند
جواد داودیان - کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین

طی سالهای اخیر مقوله توسعه ی پایدار به ویژه در شهرها بسیار مورد توجه قرارگرفته و در دو سطح خرد و کلان مطرح شده است.کیفیت زندگی انسان ارتباط مستقیمی با کیفیت محیط زیست او دارد. با توجه به بستر زندگی بیشتر ساکنان شهری که خود محلبرقراری ارتباطات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می باشد، مسائلی از جمله بحران محیط زیست، انرژی، آلودگی هوا، آلودگی صوتی وترافیک بخشی از عواملی هستند که می توانند کیفیت زندگی انسان را دست خوش تغییر کنند. در این شرایط در راستای افزایش وبهبود کیفیت زندگی انسان توجه به مقوله ی توسعه پایدار به ویژه در نواحی شهری مطرح می شود. بررسی مسائل مربوط به پایداریزمانی ملموس می شود که نمود عملی آن شکل گرفته باشد و منجر به نتایج موفقیلت آمیزی گردد. شاخص های گوناگونی برایاندازه گیری میان پایداری شهرها بیان شده که یکی از معروفترین آنها، شاخص ردپای بوم شناختی است (حبیبی وهمکاران،3:1392) اگرچه تا کنون روش های متعددی برای آثار بوم شناختی و زیست محیطی و محاسبه پایداری مناطق شهری ابداع شده است که اغلب یک بعدی اند یا در موضوعات خاص به کار گرفته می شوند. در این بین ، استفاده از ردپای بو شناختی به عنوانابزاری برای ارزیابی آثار بوم شناختی شهری، رهیافتی جدید است که می تواند رشد اقتصادی روشن سازد ، هزینه های دراز مدترا پنهان و مصرف گرایی فزاینده شهرها را رو به ناپایداری و ناتوانی بوم شناختی سوق داده است و به برنامه ریزان و تحیلی گرانبرای درک فرصت های مناسب از رویکرد های جدید و واقعی یاری رسانده است . به عبارت دیگر، ردپای بوم شناختی ابزاری است که می تواند چشم اندازها را برای زندگی انسان در درازمدت در کره زمین ارزیابی کند.