فرزانه بیگ زاده عباسی - گروه مدیریت،واحدکرمان، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان،ایران.
فهیمه مهدیان - گروه مدیریت،واحدکرمان، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان،ایران.
فاطمه آئینه حیدری - گروه مدیریت،واحدکرمان، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمان،ایران.

بحران های اقتصادی به صورت مکرر و در فاصله های زمانی نسبتاً طولانی در قرن بیستم و بیست و یکم ظاهر شده اند. دامنه ثبات بازارهای مالی، دامنه محدودی از نوسان است و هنگامی که شرایط طولانی مدت ناشی از سیاست های نامناسب ایجاب کند، این بازارهااز بی ثباتی ذاتی با ویژگی تشدید برخوردار می شوند. پس از ظهور یک بحران، این بازارها زمانی به ثبات مجدد می رسند که فشارهای موجود، از طریق تخریب بخشی از بنیه تولید کشور و ضایع شدن بخشی از ثروتها تخلیه شود. این فرو ریزش نیز خود حالت تشدید داشته و سرمایه در گردش را به صورت کاهنده از روند حرکت باز می دارد. هر بحران اقتصادی در سده های اخیر به عنوان تجربه ایجدید، درسهای جدید و گاهی بازنگری در ترتیب های نهادی و سیاستگذاری را به همراه داشته است. سیاست های پولی و مالی معمولاً نقش مهمی در تثبیت اقتصادی کشورهای در حال توسعه بازی میکنند. سیاست گذاران اقتصادی در این گونه کشورها، با توجه به ابزارهای سیاست پولی و از طریق تغییراتی که در آن ها به وجود می آورند، می توانند به هدف های مورد نظر دست یابند. با وجود اهمیتی که به سیاست پولی در این کشورها داده شده، سازوکار اثر گذاری سیاست پولی به طور جدی مورد مطالعه قرار نگرفتهاست. در حقیقت، سازوکار اثرگذاری پولی، سیستم تنظیم شده از تقابل متغیرهای اقتصادی است که تغییرات پولی را به بخش حقیقی اقتصاد، ارتباط می دهد.در این مقاله سعی شده است ابزارهای مورد استفاده در سیاستهای پولی و مالی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و نتایج حاصبل از این ابزارها در میزان سرمایه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، امید است مورد توجه مدیران و صاحبنظران واقع گردد

سیاست مالی، اقتصاد، سرمایه در گردش