مهین خواجه - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
امین قربانی خسرو شاهی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ایلخچی، گروه مدیریت، ایلخچی، ایران
مقصود سعیدی عباس آباد - فوق لیسانس مدیریت، اداره آب و فاضلاب استان آذربایجان شرقی

آموزش عالی ایران در دو دهه گذشته به چالشها و مسائل متعددی مواجه شده است. گسترش کمی دانشگاه ها، کثرت موسسات آموزشی متنوع، افزایش تعداد دانشجویان و گاها وجود خیل عظیم دانش آموخته بیکار از جمله چالشهایی هستند که نظام آموزش عالی ایران را با مشکلات عدیده ای مواجه نموده است. گسترش کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به ظرفیت های موجود و توان بافت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه، کاهش کیفیت نظام آموزش عالی نیز به دنبال خواهد داشت. در واقع نمی توان گسترش کمی و ازدیاد تعداد دانشجویان و دانش آموختگان را دلیلی بر وجود کیفیت مطلوب دانست. این چالش ها لزوم مسئولیت پذیری و پاسخگویی را در نظام آموزش عالی ایران منجر شده است و نظام دانشگاهی را وادار به باز اندیشی در ساختار، رسالت، اهداف، کارکردها و فرایند های خود نموده است. از آنجا که دانشگاهها ازجمله مهمترین نهادهایی هستند که جوامع جهت رشد و توسعه به آنها نیاز دارند.شفافیت، پاسخ گویی، بهبود کیفیت در آنها الزامی است. تغییر و تحول در سیستم پویای دانشگاه و توسعه متعادل و نظام مند آن، نیازمند تفکر و عمل برنامه ریزی و مدیریت و سازگاری با محیط درون سازمانی و محیط بیرونی دانشگاه به منظور پاسخ گویی به نیازهای جامعه در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. در این مقاله هدف بررسی عوامل برون دانشگاهی موثر بر کیفیت آموزش عالی می باشد

عوامل برون دانشگاهی، کیفیت نظام آموزش عالی، ارزیابی نظام آموزش عالی