رضا حسین پور - استادیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)
معصومه ساتیاروند - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد

هدف از این تحقیق تعیین سهم هرکدام از ابعاد مهارتهای ارتباطی مدیران در پیش بینی توانمندی روانی آموزگاران آموزش و پرورش بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه آموزگاران شهر پلدختر به تعداد 251 نفر بود. حجم نمونه با استفاده جدول کرجسی و مورگان 201 نفر تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی زارعی متین و توانمندی روان شناختی اسپریتزر استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از جملهمیانگین، دامنه، واریانس، و انحراف معیار از آزمون های آمار استنباطی مانند آزمون کولموگرف اسمیرنف و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان دادد با افزایش مهارتهای اجتماعی توانمندی روانی آموزگاران به میزان 50 ٪ افزایش می یابد. با افزایش متغیر حمایت گری، توانمندی روانی آموزگاران به میزان ۴۴ ٪ افزایش می یابد. با افزایش متغیر مثبت اندیشی، توانمندی روانی آموزگاران به میزان 15 ٪ افزایش می یابد. با افزایش متغیر خودنظمدهی، توانمندی روانی آموزگاران به میزان ٪21 افزایش می یابد. با افزایش متغیر نفوذآرمانی توانمندی روانی آموزگاران به میزان 25 ٪ افزایش می یابد.

مهارتهایارتباطی، توانمندی روانی، مدیران، آموزگاران