مسعود اسدی محل چالی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه هنرتبریز
محمدبهرام بیگی - لیسانس شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

پراکنده رویی معمولاً به روش سریع، برنامه ریزی نشده و یا حداقل ناهماهنگ، پراکنده و با تراکم کم و خود رو و وابسته در لبه یا حاشیه شهرها توصیف می شود. مفهوم آن به شدت عملیاتی است و به معنی چیزی متفاوت در دوره های متفاوت برای استفاده کاربران متفاوت مفهوم است. اغلب به عنوان یک مفهوم حیاتی درنظر گرفته می شود که در نشان دادن نگرش بجای هر شرایط واقعی که معمولاض نگرش منفی است، کاربرد دارد. بدون مفهوم واقعی استراتژیک، این مفهومی خواستار عمل است، خواستار استراتژی در برابر پراکنده رویی می باشد. در بخش قابل توجهی از ادبیات موضوع مطالعات شهری به عنوان مفهومی همراه با جاه طلبی برنامه ریزی شده، در مورد توقف توسعه پراکنده رویی بوسیله استراتژی ها با تأکید بر پراکندگی و همچنین پویایی شهری استفاده شده است. این پژوهش دارای ماهیتی «تبیینی» است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش «کاربردی» می باشد. در نهایت ما دریافتیم که پراکنده رویی از ویزگی شهرها به لحاظ تاریخی بوده است و این تغییر به صورت موجی در سراسر شهر مؤثر می باشد.

پراکند رویی شهری، حاشیه، استراتژی، برنامه ریزی، تغییر